щях да броя с часове луничките по лицето ти (ако имаше лунички) щях да докосвам белезите от живота по тялото ти (ако знаех, че ги имаш) щях да плувам безметежно в синевата на очите ти (ако имаше сини очи) щях да цитирам поемите и стиховете ти (ако беше станал поет) щях да се обличам често по-особено (ако беше ми казал кое "особено" ти харесва) щях да ходя с теб навсякъде (ако изобщо обичаше да пътуваш) Но ти си просто някой чужд и интересен Какво ли с тебе щях ако те познавах?
Любовта е достатъчна. Аз и ти не сме! Вплетени, объркани, търсим ключове към врати, отключващи щастие, но не! Недостатъчни се връщаме и все гладни сме. А има тайна простичка - да даваш от сърце. Научиш ли се, вярвай ми, любовта достатъчна ще е!